Ingrid Raaijmakers
Stilte.
Nodige stilte om mezelf te horen denken.
Voelen.
Met weinig filter sta ik open als een roos.
Rood.
De kleur waar ik het meest van opleef.
Leven.
Er is alleen nu, verspil het niet.
Aarde.
Mijn grond, mijn inspirator.
Ik voel en leef intens. Heb veel dingen geprobeerd in mijn leven, qua werk, qua hobby’s, qua mensen om me heen.
Wat me steeds weer goed doet, is mezelf opnieuw ontdekken. Door schrijven, door muziek maken, door yoga, door dansen, door een goed gesprek, door een nieuw gerecht, door dingen in mijn handen te houden, te vormen.
De verbindende factoren daarin zijn creativiteit en sensitiviteit. Wat ik daar fijn aan vind, is dat er in mij een ruimte is, waarin ik volledig kan bepalen en ervaren wat het leven voor mij is. Hoe ik tegen de wereld aan kijk.
Wat mij heel leuk lijkt is om anderen ook de verbinding te laten leggen met deze innerlijke ruimte. Met onze oneindige fantasie. Waar jij de autonomie hebt. Waar het stil is, waar het bruist. En vanuit die innerlijke bron schenken aan de wereld, wat je te geven hebt. Authentieke expressie.
Een ontdekkingsreis. In de vorm van frøbelen met materialen, filosoferen over het leven, verdwijnen in muziek of opgaan in dans. Om op deze manier onze veerkracht te versterken en om te gaan met complexiteit. En dat is de verbinding met het nu en elkaar; hoe gaan we samen zorgen voor een gezondere aarde?
Lied: Let the River Take me Home.
Met dank aan Martijn Nanninga, gitaar & vocals.
Marloes Sliedrecht
Ik hou van beelden en sferen. Een verhaal te vertellen, in beeld en sfeer.
Deze behoefte en drang heeft zich op verschillende wijzen gemanifesteerd. Als kind tekende en schilderde ik veel. Daarna ontdekte ik dat er ook een verhaal verteld kan worden met je lichaam, en ben ik naar de dansacademie in Tilburg gegaan. Maar hongerig naar kennis ben ik, na een aantal jaar eigen bewegingstheater voorstellingen gemaakt te hebben, Algemene Cultuurwetenschappen gaan studeren aan de UvA. Hoe raar kan het lopen, want dit heeft geresulteerd in een eigen bedrijf in vintage kindermeubels: Firma Zoethout, dat ik jarenlang met een vriendin heb geleid. Hier heb ik me vooral gericht op de uitstraling en sfeer van het bedrijf: de website, flyers, styling en productfotografie.
Maar in 2020 werd het tijd voor iets anders. Ik wilde weer zelf gaan creëren, weer mijn eigen verhalen gaan vertellen.
Ik hervond op datzelfde moment mijn liefde voor dansen. En dan vooral de vrije improvisatie dans van Ecstatic Dance. Het vuurtje begon weer in mij te branden; de behoefte om mijn eigen verhalen te vertellen. Hier weer mee in contact komen, gaf me de moed alles om te gooien. Ik stopte bij Firma Zoethout en ging op zoek naar mijn vuur. In dat jaar startte ik met een intensieve cursus Grafische Vormgeving en webdesign. Deze richting voelde nog wat te beperkt voor mij. Ik wilde zowel vormgeven, als dansen, als schilderen, als tekenen, als filmmaken, als naaien… Een jaar later vonden Ingrid en ik elkaar. En ontdekten we dat we met dezelfde behoefte en wens rondliepen: een creatieve ontmoetingsplek voor jong en oud te creëren waar we verschillende workshops en evenementen aanbieden die prikkelen en inspireren. Dat werd Frøbel & Vlegt.
Per april 2023 gaat Marloes zich op haar passie dansen richten en Frøbel & Vlegt overdragen aan Ingrid.
